അശ്രുബിന്ദുക്കള്‍ (കഥ)

ഒരുകൊച്ചുകുട്ടിയെപോലെ ചുരുണ്ടുകൂടിക്കിടക്കുകയായിരുന്നു പാറുക്കുട്ടി. അഴിഞ്ഞുകിടന്നിരുന്ന അവളുടെ മുടിയെല്ലാം കോതിക്കെട്ടുന്നതിനിടയില്‍ ജാനുവിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു. പോയകാലത്തിന്റെ നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്ന ഒരുപാട്‌ ഓര്‍മകള്‍ മിന്നല്‍പിണര്‍പോലെ അവരുടെ മനസിലേക്ക്‌ കടന്നുവന്നു. ബാലേട്ടനുമായുള്ള വിവാഹം. പിന്നീടുള്ള സന്തോഷത്തിന്റെ ദിനങ്ങള്‍. ബാലേട്ടന്റെ വീട്ടുകാരുടെ സ്നേഹത്തോടെയുള്ള പെരുമാറ്റം. ഒരു കുഞ്ഞിക്കാലുകാണാനുള്ള അനന്തമായ കാത്തിരിപ്പ്‌. കാത്തിരിപ്പ്‌ നീണ്ടുപോയപ്പോള്‍ ബന്ധുക്കളുടെ പെരുമാറ്റങ്ങളില്‍ പരുപരുപ്പ്‌ തുടങ്ങി. അടക്കം പറച്ചിലും പിറുപിറുപ്പും. അപ്പോഴെല്ലാം മനസ്‌വല്ലാതെ വേദനിച്ചു. മുറിയില്‍കയറി കതകടച്ച്‌ കണ്ണുനീരു വറ്റുവോളം കരഞ്ഞു. അപ്പോഴെല്ലാം ആശ്വാസവും മനോധൈര്യവും നല്‍കിയത്‌ ബാലേട്ടനായിരുന്നു. നാലഞ്ചുവര്‍ഷം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ബന്ധമുപേക്ഷിക്കാന്‍പോലും ബാലേട്ടന്റെ വീട്ടുകാര്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചതാണ്‌. പക്ഷെ അദ്ധേഹം അതിനു തയ്യാറായില്ല. സ്കൂളദ്ധ്യാപകനായ അദ്ധേഹത്തിന്റെ വരുമാനത്തില്‍ നല്ലൊരു തുകയും ചികിത്സക്കായി ചെലവാക്കി. വിദഗ്ധരായ ഒരുപാട്‌ ഡോക്ടര്‍മാരെ കണ്ടു. ഒത്തിരിവഴിപാടുകള്‍ നടത്തി. പിന്നെയും കാത്തിരിപ്പിന്റെ നാളുകള്‍ തുടര്‍ന്നു.

ഒരു ദിവസം ബാലേട്ടന്‍ സ്കൂളീന്നു വരുമ്പോള്‍ ജാനു മുറിയിലെ കട്ടിലിലിരിക്കുകയായിരുന്നു. സാധാരണ ഈ സമയത്ത്‌ അവര്‍ അടുക്കളയിലൊ മുറ്റത്തൊ
ഒക്കെയായിരിക്കും.

വന്നപാടെ ആകാംക്ഷനിറഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ അയാള്‍ ചോദിച്ചു:

'ജാനൂ........ എന്തുപറ്റി...... നിനക്ക്..?

എനിക്ക്‌ നല്ല സൂഖോല്യ ബാലേട്ടാ…
നമുക്കെന്ന്‌ ഡോക്ടറെ കാണണം…

അങ്ങനെ വന്നപാടെ അയാള്‍ ജാനുവിനേയും കൂട്ടി ഡോക്ടറുടെ അടുത്തേക്കു പുറപ്പെട്ടു. ഒന്നുരണ്ട്‌ പരിശോദനകള്‍ നടത്തി. ജാനുവന്റ അടിവയറ്റില്‍ ഒരു കുഞ്ഞുജീവന്‍ കുരുത്തുവരുന്നു. അതിന്റെ അസ്വാസ്ഥ്യങ്ങളായിരുന്നു അവര്‍ക്ക്‌. വര്‍ഷങ്ങളായുള്ള കാത്തിരിപ്പ്‌ സഫലമായിരിക്കുന്നു. പിന്നെ സന്തോഷത്തിന്‌ അതിരുണ്ടായിരുന്നില്ല. നഷ്ടപ്പെട്ട സ്നേഹങ്ങള്‍ തിരിച്ചുകിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. കുത്തുവാക്കുകള്‍കൊണ്ട്‌ കുത്തിനോവിപ്പിച്ചിരുന്നവര്‍ സ്നേഹസമ്മാനങ്ങള്‍കൊണ്ട്‌ വീര്‍പ്പു മുട്ടിച്ചു. ജീവിതത്തിന്‌ പുതിയമാനങ്ങള്‍ കൈവന്ന പ്രതീതിയായിരുന്നു അവര്‍ക്കിരുവര്‍ക്കും.

ദിവസങ്ങളും മാസങ്ങളും പിന്നിട്ടു.

അന്നൊരു തിങ്കളാഴ്ച. എന്തൊ വല്ലായ്മ തോന്നിയപ്പോള്‍ ജാനു വീട്ടുകാരെ വിവരമറിയിച്ചു. അന്നേരം ബാലേട്ടന്‍ സ്കൂളിലായിരുന്നു. അയാളെ കാത്തുനില്‍ക്കാതെതന്നെ അവര്‍ ആസ്പത്രിയിലേക്കുപുറപ്പെട്ടു. ആസ്പത്രിയിലെത്തി ഒരുമണിക്കൂറു കഴിഞ്ഞുകാണും. ജാനു ഒരുപെണ്‍കുഞ്ഞിന്‌ ജന്മം നല്‍കി. എല്ലാവരുടേയും മുഖത്ത്‌ സന്തോഷത്തിന്റെ പ്രസരിപ്പ്‌. ബാലേട്ടനെ വിവരമറിയിച്ചു. ഉടനെ വരാമെന്നറിയിച്ചു.
ശുശ്രൂഷകളെല്ലാം കഴിഞ്ഞ്‌ പ്രസവമുറിയില്‍നിന്നും പുറത്തുവന്നപ്പോള്‍ ജാനുവിന്റെ മുഖത്ത്‌ ഒരമ്മയായതിന്റെ തെല്ലഹങ്കാരം പ്രകടമായിരുന്നു. ബന്ധുക്കളെല്ലാം പ്രസവ മുറിയുടെ പുറത്തുതന്നെയുണ്ട്‌. ബാലേട്ടനെ മാത്രം കാണുന്നില്ല. എല്ലാവരുടെ മുഖത്തും ചെറിയപരിഭവവുമുണ്ട്‌.

ജാനു ആരോടെന്നില്ലാതെ ചോദിച്ചു:

'ബാലേട്ടനെത്തിയില്ലെ…..?

ബലേട്ടന്റെ ഇളയ സഹോദരി ശ്രീദേവിയാണ്‌ മറുപടി പറഞ്ഞത്‌.

'ഏട്ടനിപ്പോ വരും.......
ഇങ്ങ്ട്‌ വരുന്ന വഴിക്ക്‌ ബൈക്കീന്ന്‌വീണ്‌ ചെറിയമുറി പറ്റീറ്റുണ്ടെന്ന്‌ പറഞ്ഞു............
ആസ്പത്രീ പോയി മുറികെട്ടിച്ച്‌ ഇപ്പോങ്ങ്ട്‌ എത്തും……'

ജാനുവിന്റെ മൂഖത്തെ പരിഭ്രമം കണ്ട്‌ അയല്‍വീട്ടിലെ സുജാതേച്ചി ഇടപെട്ടു

'പേടിക്കാനൊന്നൂല്ല്യ ജാനൂ……..
ചെറിയ മുറ്യാന്നാ പറഞ്ഞേ........
രാജീവന്‍ അങ്ങ്ട്‌ പോയിട്ടുണ്ട്‌…….'

പൊടുന്നനെ വാര്‍ത്തകേട്ടപ്പോള്‍ ഒന്നു പരിഭ്രമിച്ചു. ചെറിയ മുറിവാണെന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആശ്വാസമായി.

കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില്‍ കിട്ടിയ കണ്‍മണിവന്നപ്പോള്‍ ബാലേട്ടനെത്താന്‍ പറ്റിയില്ലല്ലൊ!
ഈശ്വരാ അങ്ങേര്‍ക്കൊരാപത്തും വരുത്തരുതെ!
ജാനു മനസില്‍ മന്ത്രിച്ചു.

എന്തായാലും വന്നുകാണുമ്പോള്‍ സന്തോഷത്തിന്റെ അശ്രുബിന്ദുക്കള്‍ കൊണ്ട്‌ ബാലേട്ടന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറയും. ആനിമിഷത്തിനുവേണ്ടിയവര്‍ കാത്തിരുന്നു. ചോരക്കുഞ്ഞിനെ അവര്‍ തന്നിലേക്ക്‌ ആവുന്നത്ര ചേര്‍ത്തുകിടത്തി.
സമയം ഇരുട്ടിത്തുടങ്ങി. ജാനുവിന്റെ മനസില്‍ ആധിയും പെരുത്തുവന്നു. ഒരാറുമണിയെങ്കിലുമായിക്കാണും. രാജീവന്‍ ഓടിക്കിതച്ചുവന്നു. അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയാന്‍ തുടങ്ങി. എന്തൊക്കെയൊ അവ്യക്തമായി പറയുന്നുമുണ്ട്‌. പിന്നീട്‌ അമ്മയും സഹോദരിമാരുമെല്ലാം കൂട്ടക്കരച്ചിലായിരുന്നു. പിന്നെ എന്താണ്‌ സംഭവിച്ചതെന്ന്‌ ജാനുവിനോര്‍മയില്ല. ഓര്‍ക്കാനും ഓമനിക്കാനും ഒരു കുരുന്നിനെ തനിക്കുനല്‍കി തിരിച്ചുവരാത്തൊരു ലോകത്തേക്ക്‌ ബാലേട്ടന്‍ യാത്രയായെന്ന്‌ പിന്നീടാണറിഞ്ഞത്‌. സ്കൂളില്‍നിന്നും ആസ്പത്രിയിലേക്ക്‌ വരുന്നവഴി നിയന്ത്രണം വിട്ടുവന്ന ടാങ്കര്‍ലോറിയിലിടിക്കുകയും സംഭവസ്ഥലത്തുതന്നെ മരണപ്പെടുകയും ചെയ്തെന്നാണ്‌ പറഞ്ഞുകേട്ടത്‌. അയാളുടെ ഓര്‍മകള്‍ മനസില്‍പൂജിച്ച്‌ ജാനു കഴിച്ചുകൂട്ടി. കൂട്ടിനു പാറുക്കുട്ടിയും. പാറുക്കുട്ടി വളര്‍ന്നു. പക്ഷെ അവള്‍ വളരുന്തോറും ജാനകിയമ്മയുടെ മനസില്‍ ആധിയും ഉരുണ്ടുകൂടി. ശരീരം വളരുമ്പോഴും അവളുടെ മനസ്സൊരു കുഞ്ഞായിതന്നെ നിലകൊണ്ടു. ഏറെ വയ്കാതെ ‘ബുദ്ധിമാന്ദ്യമുള്ളകുട്ടി’ എന്ന പേരും അവള്‍ സ്വന്തമാക്കി.
ബന്ധുക്കളെല്ലാം പഴയതുപോലെയായി. അവരുടെ വെറുപ്പും അമര്‍ഷവും കൂടിവന്നു. ജാനു വല്ലാതെതകര്‍ന്നു ബാലേട്ടനുണ്ടായിരുന്നപ്പോള്‍ ഒരുനിഴലായി തന്നോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോ ഇതൊക്കെ കാണാനും കേള്‍ക്കാനും അങ്ങേരില്ലല്ലൊ തന്നെയും ബുദ്ധിയുറക്കാത്ത ഈ കുട്ടിയേയും തനിച്ചാക്കി അങ്ങേരു പോയില്ലെ! ജീവിതംതന്നെ അവസാനിപ്പിച്ചാലൊ എന്നു പലവട്ടം കരുതിയതാണ്‌.

പാറൂനിപ്പോള്‍ വയസ്‌ പതിനാല്‌ കഴിഞ്ഞു. അവളിപ്പോഴും ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെപോലെയാണ്‌. എല്ലാകാര്യങ്ങള്‍ക്കും അമ്മതന്നെവേണം. കുളിക്കാനും കുടിക്കാനും എന്തിനധികം ഉടുപ്പിടാന്‍പോലും. കുടുംബത്തിലെ മറ്റുകുട്ടികളെല്ലാം കുഞ്ഞുനാളില്‍ പാറൂന്‌ കൂട്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോ അവരെല്ലാം വലിയ കുട്ടികളായി. ഇപ്പോളവര്‍ക്ക്‌ പാറു ഒരു കുറച്ചിലാണ്‌. അവരൊക്കെ സ്കൂളിലും കോളേജിലും പോകുന്നു. ചിലരെല്ലാം വിവാഹോം കഴിഞ്ഞുപോയി. പാറുകുട്ടിക്കിപ്പോഴും ഈ വീടും തൊടിയുമല്ലാതെ വേറെരു ലോകമില്ല. സ്പെഷല്‍ സ്കൂളില്‍ പറഞ്ഞുവിടാന്‍ കുറെ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷെ ഈ വീടും അമ്മയേയും വിട്ടുപോകാന്‍ അവള്‍കൂട്ടാക്കിയിരുന്നില്ല. പുറംലോകം അവള്‍ക്കത്രകണ്ട്‌ അന്യമായിരുന്നു. വല്ല സൂക്കേടുമുണ്ടെങ്കില്‍ ഡോക്ടറെ കാണിക്കാന്‍ പോകും. അത്രതന്നെ. കുഞ്ഞുനാളിലൊക്കെ ബന്ധുവീട്ടിലും മറ്റു വിവാഹംപോലുള്ള ചടങ്ങുകള്‍ക്കൊക്കെയും അവളെയും കൊണ്ടുപോകുമായിരുന്നു. പിന്നെ അതുമില്ലാതായി. ബന്ധുക്കളിലെ ചിലര്‍ക്കെങ്കിലും അവളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം ഒരു കുറച്ചിലാണെന്ന്‌ തോന്നി. അവളുമായി ഈ വീട്ടില്‍ തന്നെ കഴിഞ്ഞുകൂടുകയായിരുന്നു ജാനു. വളരെ കഷ്ടപ്പാടുകള്‍ നിറഞ്ഞതായിരുന്നു ജീവിതം. ബാലേട്ടന്റെ ചെറിയ പെന്‍ഷന്‍തുകയുമായി എല്ലാം തട്ടിയൊപ്പിച്ചു പോകുന്നു.

ഹൊ! ഒന്നും ഓര്‍ക്കാനെ വയ്യ!
ഈശ്വരാ........ എന്റെ കാലശേഷം പാറൂന്‌ ആരാ ഉണ്ടാവ്വോ…….
അവര്‍ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു.
അതൊരു തേങ്ങലായി… വിതുമ്പലായി………അശ്രുബിന്ദുക്കളായി ഒഴുകി.
ചങ്കുവറ്റിയൊരമ്മയുടെ കണ്ണുനീര്‍.
അവര്‍ സാരിത്തലപ്പുകൊണ്ട്‌ കണ്ണുതുടച്ചു.
ചുമരില്‍ തൂങ്ങിക്കിടന്ന പഴയ ക്‌ളോക്കില്‍ നോക്കി. സമയം പന്ത്രണ്ടു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഓരോന്നാലോചിച്ചിരുന്ന്‌ സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല.
നിലത്ത്‌ വീണുകിടന്നിരുന്ന തലയണ എടുത്തുവച്ച്‌ അവര്‍ പാറൂനെ കൂട്ടിപ്പിടിച്ച്‌ കിടന്നു.
********
സൂര്യന്‍ അതിന്റെ പൊന്‍കിരണങ്ങള്‍ വിധാനിച്ച്‌ വീണ്ടും പുതിയൊരു പുലരിക്ക്‌ കോപ്പുകൂട്ടി.
മുറ്റത്തെ തെങ്ങോലത്തുമ്പുകള്‍ സൂര്യകിരണങ്ങളേറ്റു തിളങ്ങി.

ഇന്ന്‌ പാറു കുറെ വൈകിയാണ്‌ ഇന്നുണര്‍ന്നത്‌.
'ആമ്മച്ചീ………'
കൊച്ചുകുട്ടികളെ പോലെ അവള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ വിളിച്ചു

അവളങ്ങനെയാണ്‌.
അമ്മച്ചി എണീക്കുമ്പൊ അവളേംകൂടെ വിളിച്ചില്ലെങ്കില്‍ അവള്‍ക്കന്ന്‌ പിണക്കമായിരിക്കും.
ഇന്ന്‌ കുറെ നേരായിട്ടും അമ്മച്ചി വിളിക്കാത്തതിന്റെ പിണക്കത്തിലാണവള്‍.
ഒന്ന്‌രണ്ടു വട്ടം വിളിച്ചുകാണും.
വിളി കേട്ട് സുജാതേച്ചിയാണ്‌ വന്നത്‌. സുജാതേച്ചിയെ അവള്‍ക്ക്‌ നല്ല ഇഷ്ട്വാ. സുജാതേച്ചിക്കും പാറൂന്ന്‌ വെച്ചാല്‍ ജീവനാ. അവളെ അനുനയിപ്പിച്ച്‌ എഴുനേല്‍പ്പിച്ചു. അമ്മച്ചിയെ എവിടേം കാണുന്നുമില്ല. അകത്തും പുറത്തുമായി കുറെ ആള്‍ക്കാരുണ്ട്‌. സുജാതേച്ചി അവളെ വീട്ടില്‍കൊണ്ടുപോയി ചായേം പലഹാരോം കൊടുത്തു.

'സുജാതേച്ചീ…. അമ്മച്ചി എവട്യാ പോയത്‌…….
ഇവിടുന്താ കുറെ ആളൂള്‌ കൂടിയിരിക്ക്ണ്‌ സുജാതേച്ചീ ………..'

സുജാതേച്ചിയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു. മറുപടി പറയാന്‍ വാക്കുകളില്ലാതെ അവര്‍ പരുങ്ങി.

'പാറൂന്‌ അമ്മച്ചിയെ കാണണൊ…………'
പരുങ്ങിയ സ്വരത്തില്‍ അവര്‍ ചോദിച്ചു.

'ഉം, എവട്യാ അമ്മച്ചി……..'
അല്‍പ്പം ദേഷ്യത്തോടും സങ്കടത്തോടും അവള്‍ ചോദിച്ചു

'വാ പാറു….സുജാതേച്ചി കാണിച്ചു തരാം...'

അവര്‍ അവളുടെ കൈപിടിച്ച്‌ വീടിന്റെ പൂമുഖത്തേക്ക്‌ നടന്നു.
അപ്പോഴേക്കും ആളുകള്‍ പിന്നെയും കുറെ കൂടിയിരിക്കുന്നു.
ചിലരെല്ലാം തൊടിയിലും മുറ്റത്തുമായി കൂടിനില്‍ക്കുന്നുണ്ട്‌.
പൂമുഖത്ത്‌ വെള്ളപുതച്ച്‌ ആരൊ കിടപ്പുണ്ട്‌. സുജാതേച്ചി പുതപ്പ്‌ മാറ്റി പാറൂന്‌ കാണിച്ചു കൊടുത്തു. അമ്മച്ചിയാണ്‌ കിടക്കുന്നത്‌. അവള്‍ മുഖം വീര്‍പ്പിച്ച്‌ അമ്മച്ചിയെ ഒന്നുനോക്കി. പെട്ടന്ന്തന്നെ മുഖംതിരിച്ചു. ഇപ്പോഴുമവള്‍ അമ്മച്ചിയോടു പിണക്കമാണ്‌. പിന്നെ സുജാതേച്ചിയുടെ കയ്യില്‍തൂങ്ങി പുറത്തേക്ക്‌ നടന്നു.

ആള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍നിന്നും അകന്ന്‌ അവള്‍ സൂജാതേച്ചിയുടെ വീട്ടുമുറ്റത്തിരുന്നു. അമ്മച്ചിയിനിയൊരിക്കലും വരില്ലെന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യം അവള്‍ക്കറിയില്ലായിരുന്നു. കുറെകഴിഞ്ഞ്‌ കുറെയാളുകള്‍കൂടി എന്തോ എടുത്തോണ്ട്‌ പടികടന്ന്‌ പോകുന്നു. അമ്മച്ചിയുടെ ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചുവരാത്ത യാത്രയാണതെന്ന്‌ മനസിലാക്കാന്‍ അവളുടെ കുഞ്ഞുമനസ്സ്‌ പക്വമായിരുന്നില്ല. പിണക്കംതീര്‍ത്ത്‌ പാറൂനെ കൂട്ടികൊണ്ടുപോകാന്‍ അമ്മച്ചി വരുന്നതുംകാത്ത്‌ അവളിപ്പോഴും സുജാതേച്ചിയുടെ മുറ്റത്ത്‌ ചമ്രംപടിഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്‌.

muhammed kunhi wandoor